Spowodowane przez kryzys klimatyczny gwałtowne zjawiska pogodowe i postępująca zmiana temperatur stanowią ogromne wyzwanie dla roślin, które muszą w szybkim tempie adaptować się do tych zmian. Najnowsze badania opublikowane w magazynie „Trends in Plant Science” sugerują, że rośliny mogą takie informacje przekazywać kolejnemu pokoleniu.

Po polskiej stronie zanotowano 364 kozice, a po stronie słowackiej naliczono 858 kozic. Tegoroczna akcja pokazała, że kozic w Tatrach przybyło, bo jest ich więcej o 127 sztuk w porównaniu do 2021 r. Wynik jest jednak wyraźnie niższy od rekordowego 2018 r. kiedy naliczono aż 1431 kozic. Przyrodnicy zwracają jednak uwagę, że choć kozice szacowane są z dokładnością do jednej sztuki, to błąd rachunkowy może przekraczać 10 proc. Wynika to z faktu, że kozice są w ciągłym ruchu, a czasami potrafią się ukryć w skalnych grotach.

Jak przypomniała, w okresie zimowym, z uwagi na brak pożywienia, część zwierząt zapada w tzw. hibernację. „Wyjątkową grupą są nietoperze, które gromadzą zasoby w postaci tłuszczu i w naszej strefie klimatycznej prawie pół roku +przesypiają+. W zależności od gatunku trwa to od października do końca marca. Nie jest to dla nich okres łatwy” – wskazała.

Prezentacja dokumentu odbyła się w niedzielę wieczorem w Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego.

Ptaki mają duże zdolności poznawcze i wysoki poziom inteligencji, a ich mózg zawiera znacznie więcej neuronów w porównaniu z mózgami ssaków o tych samych rozmiarach ciała. Nowe badanie przeprowadzone przez naukowców z Ruhr University w Bochum (Niemcy) częściowo wyjaśnia, w jaki sposób ptaki mogą sobie pozwolić na utrzymanie tak wielu komórek mózgowych. Jak się okazało, komórki nerwowe ptaków zużywają trzy razy mniej „paliwa”, jakim jest glukoza.

Rzeczne bezkręgowce to bogaty świat i duży ekosystem. Na ogół widzimy tylko duże ryby, ptaki, bobry, wydry. Na owady wodne zwracamy mniejszą uwagę, chyba że są to krwiopijne komary i meszki - zauważa hydrobiolog dr hab. Stanisław Czachorowski, prof. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. "Tymczasem na ten bogaty wodny świat składają się mikroorganizmy, bakterie, sinice, grzyby wodne, bezkręgowce. Tych ostatnich jest dość dużo, są to i owady wodne, skorupiaki, pierścienice, mięczaki, wodopójki itd.” - wylicza.

W 2001 roku gniewosz plamisty trafił do pierwszego wydania Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt jako gatunek wyjątkowo zagrożony i narażony na wyginięcie. Wdrożono działania mające na celu jego lepszą ochronę: poza zakazem zabijania i odławiania nakazano ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania osobników tego gatunku. Po 20 latach naukowcy mówią, że niewiele się zmieniło. Gniewosz to nadal jeden z najrzadszych gadów występujących w Polsce, a jego populacja jest zagrożona.

Na całym świecie mamy do czynienia z postępującą degradacją siedlisk i zmniejszaniem się bioróżnorodności. W szczególności dotyczy to obszarów miejskich, które są silnie narażone na czynniki antropogeniczne. Aby nieco złagodzić ten efekt, ustanawiane są obszary chronione, takie jak sieć Natura 2000 obejmująca obecnie 18,5 proc. powierzchni lądowej Unii Europejskiej.

Zetknięcie się z rosnącym m.in. na łąkach, polach, przy drogach, a także w ogrodach, parkach czy lasach barszczem Sosnowskiego podczas wakacyjnych wędrówek może być bardzo bolesne. Kontakt z parzącą rośliną szczególnie w upalne dni wywołuje u człowieka oparzenia II i III stopnia, a także nudności, wymioty, bóle głowy i zapalenie spojówek.

Pracownicy stołecznego Zoo nie mają większych problemów w związku z falą upałów. Wysokie temperatury są znacznie bardziej dokuczliwe dla ludzi bądź zwierząt pracujących. Zwierzęta w Zoo nie muszą przemęczać się pracą, bieganiem za zdobyczą, ucieczką, czy szukaniem pokarmu – nie przegrzewają więc dodatkowo organizmu. Mogą w szczycie dnia, kiedy jest najgoręcej, leżeć w cieniu i ograniczać ruchliwość.

Jak poinformowali dr Marian Stój i Robert Kruszyk z Komitetu Ochrony Orłów, młodych może być trochę więcej, gdyż niektóre pary mogły zmienić miejsce gniazdowania i nie są one jeszcze odkryte przez ornitologów.

Dr Anna Panasiuk jest adiunktem w Zakładzie Badań Planktonu Morskiego, na wydziale Oceanografii i Geografii Uniwersytetu Gdańskiego. Jako oceanograf w swojej pracy badawczej szczególnie skupia się nad zagadnieniami związanymi z biologią morza, w tym również wpływie zmian klimatycznych i szeroko pojętych czynników antropogenicznych na funkcjonowanie fauny morskiej.

„Wędrując granią Tatr Zachodnich można napotkać fioletowe łany kwitnących pierwiosnków maleńkich oraz białe kępy sasanki alpejskiej. W niższych partiach Tatr, w dolinach natomiast wiosna na całego. Tam możemy zobaczyć wiele kwitnących gatunków, między innymi rozwijają się lepiężniki porastające brzegi górskich potoków, kwitnie też rzeżucha trójlistkowa” – opowiadał Zając.

Jak zauważył wiceszef Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa, pszczelarstwo zapewnia globalne bezpieczeństwo żywnościowe, zdrowe środowisko przyrodnicze, sprzyja zachowaniu ekosystemu i różnorodności biologicznej naszej planety. Podkreślił, że wartość pszczół, jako zapylaczy dla całego ekosystemu w Polsce, jest szacowana na około 5 mld zł.

Nie trzeba być ornitologiem. Wielkie Ogrodowe Liczenie Ptaków to naukowy projekt, do którego może się przyłączyć każdy. Wystarczy 14 lub 15 maja posiedzieć godzinę w ogrodzie, parku lub innym miejscu odwiedzanym przez ptaki, poobserwować je, a potem za pomocą specjalnego formularza przesłać dane do raportu. Formularz można znaleźć na stronie https://ogrod.ptakipolskie.pl/wielkie-ogrodowe-liczenie.